ನನ್ನೊಳಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆಗೊಳಿಸುತ್ತ

ಈ ಒಂದು ಮುಖಕ್ಕೆ ಹಲವು ರೂಪ, ಒಳಗನ್ನು  ಕಾಣುತ್ತ ಹೊರಗಣ ಒಳಗನ್ನು ನೋಡುವ ಯತ್ನದ ರೂಪ, ಆ ರೂಪದ್ದೇ ಆಟ, ಅವುಗಳ ಹಿಂದೆ  ಒಂದು ಕಥೆ ಇರುತ್ತದೆ, ಮಾಯಾಕಥೆ, ಆ ಕಥೆಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯ ಕಾಣುತ್ತಾನೆ, ಸುಮ್ಮನೇ ಕೂರಲಾಗದ  ಮನುಷ್ಯ, ಹಿಂದೆ ಅಂಥದ್ದೇ ಹದಿನೆಂಟಕ್ಷೋಹಿಣಿ ಸೈನ್ಯ- ಅಲ್ಲೆಲ್ಲ ನಮ್ಮದೇ ಮುಖ. ಅದರ ರೂಪಗಳು ಬದಲಾಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತವೆ, ಮಾಯಾ ರೂಪ. .ಆ ಮನುಷ್ಯನೂ ಆ ರೂಪಗಳೂ ನಮ್ಮನ್ನು ನಿರಂತರ ಕಾಡುತ್ತಿರುತ್ತವೆ,  ಮಾಯೆಯ ಹಾಗೆ. ನಿರಂತರ  ಕಾಯುತ್ತಿರುತ್ತವೆ..

ಈ ನನ್ನೊಳಗಿನ ಮನುಷ್ಯ  ನಿರಂತರ ರೂಪಾಂತರಗೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ  ಇರುತ್ತಾನೆ,ಕನ್ನಡಿಯೊಳಗಿನ ಮುಖದ ಹಾಗೆ ನನ್ನ ತೋರಿಸುತ್ತಾನೆ.ರೂಪ ರೂಪಗಳನು ದಾಟಿ, ನಾಮಕೋಟಿಗಳನು ಮೀಟಿ, ಅನಿಕೇತನವಾಗುವ ತವಕದಲ್ಲಿ..

ಸ್ಥಿರತೆ ಬೇಸರವಾಗಿ ಸಾಗರಕ್ಕೆ ಸಾಗರವೇ ಆವಿಯಾಗಿ ಮೋಡವಾಗಿ ಯಕ್ಷರ ಜೊತೆ ವಿಶ್ವಪರ್ಯಟನೆಗೆ ಹೊರಡುತ್ತದೆ.ಎಲ್ಲ ರೂಹುಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿ ಕಲೆಸಿ ,ಮಥಿಸಿ, ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಕನಸುಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತು ಅಲೆಯುತ್ತದೆ. ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಅಲೆದಾಟ ಸಾಕಾಗಿ ಮಳೆಯಾಗಿ ಹನಿಸುತ್ತದೆ, ನೆಲದ ಹರುಕನೆಲ್ಲ ಹೊಲಿಯುತ್ತ ಸಾಗುತ್ತದೆ, ಬೊಗಸೆಯೊಳಗಿನ ಕೆಲಹನಿಗಳು ಎದೆಯೊಳಗೆ ಶಾಶ್ವತವಾಗುತ್ತವೆ. ಎಲ್ಲ ಕೂಡಿ ನದಿಯಾಗಿ ಹರಿಯುತ್ತದೆ ಹೀಗೆ ಹರಿದು ಉಪ್ಪುಪ್ಪು ಸಮುದ್ರ ಸೇರುತ್ತದೆ, ಅರಿವಿನ ಆಘಾದವಾಗುತ್ತದೆ.

ಹೀಗೆ ಈ ಮುಖವೂ ರೂಪಾಂತರಗೊಳ್ಳುತ್ತ  ಮುಖವಾಡಗಳಲ್ಲಡಗಿದ ಚಹರೆಗಳನ್ನು ಹೊರಗೆಡುವುತ್ತಾ ಏನೂ ಉಳಿಯದ ಹಾಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಳಚುತ್ತ ನಡೆಯುತ್ತದೆ, ನಿತ್ಯತೆಯೆಡೆಗೆ.

ಓ ದೇವತೆಯೇ ಎನ್ನನು ನಿರಂತರ ಅರಿವಿನೆಡೆಗೆ ರೂಪಾಂತರಗೊಳಿಸುತ್ತಿರು.  

ಸ್ವಚ್ಚ  ಇಸ್ತ್ರಿಯಲ್ಲಿ,ಸೆಂಟಿನ ಘಮದಲ್ಲಿ ನಿಗದಿಯಾಗಿಬಿಟ್ಟ ಭಾವನೆಗಳಿಂದ  ಹಳೆಯ ಅಂಗಿಯಂಥ ಆಪ್ತವಾದ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ನನ್ನನ್ನು ರೂಪಾಂತರಗೊಳಿಸು.

ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಒಂದು

ಪ್ರಶಾಂತ ನಿದ್ದೆ ಕೊಡು,

ಸುಳ್ಳೇ ಕನಸುಗಳಿಲ್ಲದ ನಿದ್ದೆ

ನನಗೊಂದು ಅಂಗಿ ಕೊಡು

 ನನ್ನದೇ ಅಳತೆಯದು

ಬೆತ್ತದೇಟಾದರೂ

 ಸರಿಯೇ

 ಸಾಲೆ ಮಾಸ್ತರರ ಬಳಿಯೇ ಕಳಿಸು

ಅಂಗಡಿಯಿಂದಾದರೂ

ಸರಿಯೇ

ನನಗೊಂದು ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿ ಕೊಡಿಸು

ಆಸೆಬುರುಕ

 ಹಸಿವುಗಳಿಂದ

ಈ ನಗರವನ್ನು ರಕ್ಷಿಸು

ಒಂದು

ಸೂಜಿ ದಾರ

ಹರಿದ ನಮ್ಮನೆಲ್ಲ ಹೊಲಿಯಲು

ನನಗೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ  ಅಕ್ಷರಗಳನ್ನು  ಟೈಪಿಸಲಾಗದೆ ಒದ್ದಾಡುತ್ತಿರುವ ನಾನು, ರುಮುಗುಡುವ ಎ ಸಿ ರೂಮಿನಿನಿಂದ ಹೊರಗೆ, ತಂತಿಗಳ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತ ಗುಬ್ಬಿಗಳ ಚಿಂವ್ ಚಿಂವ್ ಕಲರವದ ಮಾಂತ್ರಿಕ ರಾಗದತ್ತ ಒಯ್ಯುವ ರೂಪಾಂತರಕ್ಕಾಗಿ ಆರ್ತನಾಗಿ ಕಾದಿದ್ದೇನೆ..